forcible evacuation/enforced disappearance

mukhang magiging mainstay na ang ulan pagkatapos ng mistulang napakatagal (dahil) at napakainit na marsoabrilmayo. katatapos lang ng sampol na hagupit nang kinaladkad ako ni wrong-bee patungong UP. at kahit na nawalan ng opisinamoteltambayan, naroon pa rin ang mga sina kat, floyd, caloy, divine at isa sa bukana ng vinzons. na-miss namin si kayamanan. tulad ng dati, hinila kami ng grabedad ng hill para dun pansamantala tumambay.

pero mas may pang-akit yata ang wednesday percussions sa sunken kaya dun kami nag-chippy afternoon. ganoon pa rin naman, never naging on the side ang cheka. dumating si karl, maya-maya pa, nagkayayaan. at kakaiba.

sa gupitan sa tabi ng kwarto ni kat kami bumagsak. ang original plan kami lang ni karl. but no, pati si caloy, at ang end nga ay si caloy pa ang nagwagi sa make-over. kung sa loob ng isang taon ng paghihintay para sa bagong tambayan ganito ang magiging libangan, bago lahat na ng hairstyle ang magawa sa numinipis kong buhok. ang burgis ng bonding activity. dumiretso kaming led zep, kung saan kami lumafaz ng murang inihaw na manok at tilapia.

parang ganoon pa rin naman. kaya lang, iba na ang uwian.

(sana ito na ang huling bitter post ko tungkol sa kule).

pero eto talaga ang issue of the day.

nagkita kami ni wrong-bee sa qc sports plaza para sa relaunching ng isang broad na movement on civil liberties. akala ko, as usual na TTL ang forum. but no. may mga key figures ng philippine traditional politics. pero siyempre mas nakaka-starstruck ang mga beterano ng martial law. the likes of sister mary john mananzan, bobby tanada, satur ocampo, boni ilagan, behn cervantes, joel lamangan, monico atienza, and mila aguilar (acheche, in fairness in-Uno niya ako sa comm2). tinamaaan na naman ako ng romantisismong malupit. parang feel ko rin ay dinahas ako ni marcos.

pero may punto rin pala ako. tama si sister nang sabihin niyang 30 taon na ang nakakaraan pero tila hindi pa tapos ang martial law. marami pa ring binubusalan. dahil ganoon pa rin ang kondisyon magmula noon.

sumungaw ang isang butil ng tubig asin sa mata ko nang buong giting na ideklara ni behn cervantes na "here we go again."

patuloy pa rin ang laban. saanman. kailanman.

(pasensya na. kakakuha ko lang ng training on CARHRIHL. hehehe. pero seryoso ako. sana kayo rin)

walang hanggang paalam

ito na marahil ang huling post ko using kule computer. salamat sa laala. sa lahat ng mga naging kaibigan, kasama, kalaro, kaibigan. mahirap lang talagang magpaalam.

sa oras na ito, bangenge na ang mayorya ng mga nag-stay sa last O.N. sa kule.

ang pambansang kanta ng bitter na pamamaalam:

Last Goodbye (jeff buckley)

This is our last goodbye
I hate to feel the love between us die
But it’s over
Just hear this and then I’ll go
You gave me more to live for
More than you’ll ever know

This is our last embrace
Must I dream and always see your face
Why can’t we overcome this wall
Well, maybe it’s just because I didn’t know you at all

Kiss me, please kiss me
But kiss me out of desire, babe, and not consolation
You know it makes me so angry ’cause I know that in time
I’ll only make you cry, this is our last goodbye

Did you say ’no, this can’t happen to me,’
And did you rush to the phone to call
Was there a voice unkind in the back of your mind
Saying maybe you didn’t know him at all
You didn’t know him at all, oh, you didn’t know

Well, the bells out in the church tower chime
Burning clues into this heart of mine
Thinking so hard on her soft eyes and the memories
Offer signs that it’s over... it’s over

waiting for the sunset

testing. testing. pansin niyo ba na madalas kulay sepia ang mga
dapithapon ngayon. minsan malamlam na kahel. pero madalas malungkot ang
kulay.

sa mga huling araw na mamasdan ko ang paglubog ng araw mula
sa bintana ng silid 401.

p.s. ito ang unang blog entry using my yahoo mail. wala lang.

swallow the moon

madalas na naman akong dinadalaw ng panglaw. nasa panahon lang siguro. ano ba yan? walang dm.

"Jupiter"
(jewel kilcher)

Venus de Milo in her half-baked shell
Understood the nature of love very well
She said, "A good love is delicious, you can't get enough too soon.
It makes you so crazy you want toswallow the moon."
Oh, oh Jupiter
Oh, oh be still my little heart
Oh, oh love is a flame neither timid nor tame
Take these stars from my crown
Let the years fall down
Lay me out in firelight
Let my skin feel the night
Fasten me to your side
Say it will be soon
You make me so crazy, baby
Could swallow the moon
My hands are two transvelers they've crossed oceans and lands
yet they are too small on the continent of your skin
Wandering, wandering I could spend my life
Traveling the length of your body each night
Oh, oh Jupiter
Oh, oh be still my little heart
Oh, oh love is a flame neither timid nor tame
Take these stars from my crown
Let the years fall downLay me out in firelight
let my skin feel the night
Fasten me to your side
And say it will be soon
You make me so crazy, baby
Could swallow the moon
Swallow the moon
Swallow the moon
Swallow the moon

under the same skies, the same star

"Whenever death may surprise us, let it be welcome if our battle cry has reached even one receptive ear and another hand reaches out to take up our arms."- Che Guevara

"If death finds us in different nations, places or time, take comfort in the thought that we are under the same skies, the same stars." - Che Guevara to Fidel Castro

Ngayon lang ako muling makakapagsulat

Natakot akong paslangin

ang sariling anino, may takot

at kaba sa pagbitaw ng bawat

salita, di natutunaw

ang sariling salita

paulit-ulit man itong kainin.

di maihahain

sa pamilyang

tinitipid ang bawat butil

ng kanin. ngunit di magsisimula

kung di makakapagsalita

di maihahakbang kung puno

ng alinlangang

walang basehan.

Natuklap ang dingding ng aking kuwarto nung isang taon

kay Lukas Lazaro

natuklap ang dingding ng aking kuwarto

nung isang taon

kasabay niya akong nahubdan

iginuhit ko sa kaniyang dibdib

ang pagtibok ng aking puso

isinulat ng aking mga daliri

sa lawak ng kanyang saklaw

ang aking mga panaginip gabi-gabi

ibinulong ko sa kinutkot kong butas

ang mga sugat kong nagnaknak

madalas niyang patuyuin ang maalat kong luha

natikman na niya ang pait ng aking kamao

sa tuwinang nangungulila

nilalapat ko ang aking pisngi

sa manhid niyang balikat

ngayong gabi, malamig ang pader

2:19 AM; 03 Mayo 2005
Kalye Burgos, Sto Nino