forcible evacuation/enforced disappearance

mukhang magiging mainstay na ang ulan pagkatapos ng mistulang napakatagal (dahil) at napakainit na marsoabrilmayo. katatapos lang ng sampol na hagupit nang kinaladkad ako ni wrong-bee patungong UP. at kahit na nawalan ng opisinamoteltambayan, naroon pa rin ang mga sina kat, floyd, caloy, divine at isa sa bukana ng vinzons. na-miss namin si kayamanan. tulad ng dati, hinila kami ng grabedad ng hill para dun pansamantala tumambay.

pero mas may pang-akit yata ang wednesday percussions sa sunken kaya dun kami nag-chippy afternoon. ganoon pa rin naman, never naging on the side ang cheka. dumating si karl, maya-maya pa, nagkayayaan. at kakaiba.

sa gupitan sa tabi ng kwarto ni kat kami bumagsak. ang original plan kami lang ni karl. but no, pati si caloy, at ang end nga ay si caloy pa ang nagwagi sa make-over. kung sa loob ng isang taon ng paghihintay para sa bagong tambayan ganito ang magiging libangan, bago lahat na ng hairstyle ang magawa sa numinipis kong buhok. ang burgis ng bonding activity. dumiretso kaming led zep, kung saan kami lumafaz ng murang inihaw na manok at tilapia.

parang ganoon pa rin naman. kaya lang, iba na ang uwian.

(sana ito na ang huling bitter post ko tungkol sa kule).

pero eto talaga ang issue of the day.

nagkita kami ni wrong-bee sa qc sports plaza para sa relaunching ng isang broad na movement on civil liberties. akala ko, as usual na TTL ang forum. but no. may mga key figures ng philippine traditional politics. pero siyempre mas nakaka-starstruck ang mga beterano ng martial law. the likes of sister mary john mananzan, bobby tanada, satur ocampo, boni ilagan, behn cervantes, joel lamangan, monico atienza, and mila aguilar (acheche, in fairness in-Uno niya ako sa comm2). tinamaaan na naman ako ng romantisismong malupit. parang feel ko rin ay dinahas ako ni marcos.

pero may punto rin pala ako. tama si sister nang sabihin niyang 30 taon na ang nakakaraan pero tila hindi pa tapos ang martial law. marami pa ring binubusalan. dahil ganoon pa rin ang kondisyon magmula noon.

sumungaw ang isang butil ng tubig asin sa mata ko nang buong giting na ideklara ni behn cervantes na "here we go again."

patuloy pa rin ang laban. saanman. kailanman.

(pasensya na. kakakuha ko lang ng training on CARHRIHL. hehehe. pero seryoso ako. sana kayo rin)