bigote nights club

Awit ni Joni*

Ana Morayta

Ano e, pagod si Joni noon, naalala kong sinabi niya

Minsan sa Bigote: Pagod ako Mami

Sabay ubo, malalim at dumadarang –

Nakarinig ako ng gasgas sa lalamunan

Isang kanta lang, isang Brickell o Chapman,

Sabi ng mga taong medyo lasing na

At sentimental sa isang gabi

ng muling pagkikita

at pag-alis ng isang kasama

E ganun naman ata talaga, hindi ba't

magkatuwang ang pagtatagpo at paglisan

Dahil wala namang bigat ang paglisan

kung hindi iyung nais mong makatagpo ang magpapaalam

At ano lang nga ba naman ang muling pagkakatagpo

kung hindi siya ang iyong inaasam?

Dahil kahit tila wala kang magawa,

Sa katunayan e ang pag-ibig ay isang pagpapasiya

Ang pag-ibig ay pagpanig

At pagkitil sa kabilang hindi mo pinili

At pagkikipagtitigan sa mata

O pagpapaputok ng mga buto sa daliri

At marami pang iba,

Pero mabalik nga tayo sa kwento,

Na isang gabi sa Bigote pinapakanta,

Pero pagod na itong ating kasama

Pero - kumanta pa rin - kumanta si Joni

Pinunit ng boses niya ang hatinggabi.

May bahid ng paos

Nagpapaalala ng dausdos ng usok ng yosi

at matagal na paghihintay.

Pagpupuyat paglalakad at paglalakbay

Pabulong at humahagod sa ilang bahagi

Parang nanunuyo at nanunukso

Parang humihimas sa katawang hapo

Malutong at marahas kung bumirit,

Galit at nag-aalimpuyo

Sa sagasa ng pakikipag-iibigan

O sa malupit na panahon

Sa hilalil at panlilinlang

Sa walang katarungan

Sa mga sandaling nasayang

Sa pagpapatuloy

At sa bukas na sinusubukang mabago

Tuluy-tuloy lang.

At maalala ko lang,

Nung gabing umawit si Joni

Nakita n'yo ba kung paanong bago siya tumayo

Ay marahan at mariing hinaplos ni Anton

ang isang eksaktong lugar sa kanyang likod niyang hapo.

________________________________________
*mula sa Kasal sa Apoy at iba pang Nagbabagang Balita