walang hanggang paalam

ito na marahil ang huling post ko using kule computer. salamat sa laala. sa lahat ng mga naging kaibigan, kasama, kalaro, kaibigan. mahirap lang talagang magpaalam.

sa oras na ito, bangenge na ang mayorya ng mga nag-stay sa last O.N. sa kule.

ang pambansang kanta ng bitter na pamamaalam:

Last Goodbye (jeff buckley)

This is our last goodbye
I hate to feel the love between us die
But it’s over
Just hear this and then I’ll go
You gave me more to live for
More than you’ll ever know

This is our last embrace
Must I dream and always see your face
Why can’t we overcome this wall
Well, maybe it’s just because I didn’t know you at all

Kiss me, please kiss me
But kiss me out of desire, babe, and not consolation
You know it makes me so angry ’cause I know that in time
I’ll only make you cry, this is our last goodbye

Did you say ’no, this can’t happen to me,’
And did you rush to the phone to call
Was there a voice unkind in the back of your mind
Saying maybe you didn’t know him at all
You didn’t know him at all, oh, you didn’t know

Well, the bells out in the church tower chime
Burning clues into this heart of mine
Thinking so hard on her soft eyes and the memories
Offer signs that it’s over... it’s over

waiting for the sunset

testing. testing. pansin niyo ba na madalas kulay sepia ang mga
dapithapon ngayon. minsan malamlam na kahel. pero madalas malungkot ang
kulay.

sa mga huling araw na mamasdan ko ang paglubog ng araw mula
sa bintana ng silid 401.

p.s. ito ang unang blog entry using my yahoo mail. wala lang.

swallow the moon

madalas na naman akong dinadalaw ng panglaw. nasa panahon lang siguro. ano ba yan? walang dm.

"Jupiter"
(jewel kilcher)

Venus de Milo in her half-baked shell
Understood the nature of love very well
She said, "A good love is delicious, you can't get enough too soon.
It makes you so crazy you want toswallow the moon."
Oh, oh Jupiter
Oh, oh be still my little heart
Oh, oh love is a flame neither timid nor tame
Take these stars from my crown
Let the years fall down
Lay me out in firelight
Let my skin feel the night
Fasten me to your side
Say it will be soon
You make me so crazy, baby
Could swallow the moon
My hands are two transvelers they've crossed oceans and lands
yet they are too small on the continent of your skin
Wandering, wandering I could spend my life
Traveling the length of your body each night
Oh, oh Jupiter
Oh, oh be still my little heart
Oh, oh love is a flame neither timid nor tame
Take these stars from my crown
Let the years fall downLay me out in firelight
let my skin feel the night
Fasten me to your side
And say it will be soon
You make me so crazy, baby
Could swallow the moon
Swallow the moon
Swallow the moon
Swallow the moon

under the same skies, the same star

"Whenever death may surprise us, let it be welcome if our battle cry has reached even one receptive ear and another hand reaches out to take up our arms."- Che Guevara

"If death finds us in different nations, places or time, take comfort in the thought that we are under the same skies, the same stars." - Che Guevara to Fidel Castro

Ngayon lang ako muling makakapagsulat

Natakot akong paslangin

ang sariling anino, may takot

at kaba sa pagbitaw ng bawat

salita, di natutunaw

ang sariling salita

paulit-ulit man itong kainin.

di maihahain

sa pamilyang

tinitipid ang bawat butil

ng kanin. ngunit di magsisimula

kung di makakapagsalita

di maihahakbang kung puno

ng alinlangang

walang basehan.

Natuklap ang dingding ng aking kuwarto nung isang taon

kay Lukas Lazaro

natuklap ang dingding ng aking kuwarto

nung isang taon

kasabay niya akong nahubdan

iginuhit ko sa kaniyang dibdib

ang pagtibok ng aking puso

isinulat ng aking mga daliri

sa lawak ng kanyang saklaw

ang aking mga panaginip gabi-gabi

ibinulong ko sa kinutkot kong butas

ang mga sugat kong nagnaknak

madalas niyang patuyuin ang maalat kong luha

natikman na niya ang pait ng aking kamao

sa tuwinang nangungulila

nilalapat ko ang aking pisngi

sa manhid niyang balikat

ngayong gabi, malamig ang pader

2:19 AM; 03 Mayo 2005
Kalye Burgos, Sto Nino

suicide attempts

Dapithapon sa Binuangan

hahagkan ng araw

ang dulo ng tanaw

dito niya sisimulan ang pagkulay

sa tubig ng kulay pula

hanggang sa maging kupas na kahel

ang nakalatag na katawan ng dagat

humihikab ang mga alon

sa tulad nitong dapithapon

pahihintuin ang langay-langayan

sa pagdagit ng bangus, tilapia

o kung anupamang laman-tiyan,

upang tirhan ang mangingisdang sa madaling-araw pa makakapalaot

upang may pasobrang maihahain sa hapag-kainan ng mag-anak

na masaya na sa isang maghapong bentahan sa bayan

o ng mga dayong namumualan

sa pagmamahal ng nagdarahop na komunidad

tiwalang pinagbubuklod sila ng iisang adhikaing

iahon ang nayong nasanay na sa pagtaas at paghupa ng tubig-alat

darating ang panahong

hindi na lamang sa madaling araw

papalaot ang mga mangingisda

o maging ang mga dayong walang alam sa pamamalakaya

ngunit masigasig umunawa sa mga alituntunin ng pangingisda

hindi na hihikab ang dagat sa pagkainip

12:04 AM; 18 Abril 2005

Kalye Burgos, Sto Ni?o

Haliging Asin

“Tinupok ni Yahweh ang buong lungsod na iyon at ang buong kapatagan, lahat ng mamamayan doon pati ang mga pananim. Ngunit lumingon ang asawa ni Lot kaya’t siya’y naging haliging asin.”

-Henesis 19: 25-26

I.

sabay nating binagtas

ang likaw ng sala-salabid na eskinita ng lungsod

minapa sa ating gunita

ang mga kalsadang tayo ang nagpangalan:

(ayon sa pagkakasunod-sunod)

diliman

katipunan

kalayaan

mendiola
(makakarating din tayo sa)

sangandaan

di tayo marunong maligaw

dito tayo tinuruang magkuyom ng kamao

at gurlisan ang natutuklap niyang pader

ng mga salitang hubad sa talinghaga

ngunit tigib ng kahulugan

nanangis ang lungsod

ngunit mas nadirinig ang panaghoy

nang-uudyok

ang libong kamao

matamang naghihintay (walang bantay-salakay!)

upang ang lintik ay dumating

nagsisimula ang lahat sa wakas.

walang pagbabagong hindi marahas.

II.

lisanin

ang lungsod

tibagin ang mga pader

basagin ang mga kalsada

burahin ang mga pananda

tupukin!

kapwa nating batid

(iniluluwal ng abo)

ang phoenix

walang nanaginip

(at tanging ang binabangungot lang)

ang di nagigising

walang natutulog

sa panahon ng pagbangon

wasakin ang lungsod!

III.

lumilingon, umuusad

sumungaw sa kaliwang mata

ang haliging-asing nagkatawang-tubig

dito bubukal ang dagat

(ah! ang dagat! hihikab ang dagat!)

sumusuntok

ang alaala

minsang dumadalaw

sa kay tagal, kay init

na tag-araw

sambit mo: hamunin ang panahon

kahit na gunita

huwag palinlang

kahit na sa sarili

lahat nga ba ng alaala’y

bakas ng luha?