Tuesday, February 19, 2008

FIDEL!

galing kay eleyn ang post sa ibaba, rebyu ng dokyumentaryong Fidel! (brightightsfilm.com)

kay tagal na hinintay ng US ang pagkakataong ito. ilang beses na ring pinagtangkaan ng US/CIA ang buhay ni castro. sa kanyang pagreretiro, hindi raw siya namamaalam at manaatiling mabangis na kritiko ng imperyalismong US.


papa fidel


Estela Bravo's documentary offers an affectionate,
in-depth portrait of the enduring world leader
who stood up to the U.S.

Over the course of the last 40 years, the CIA has tried to murder Fidel Castro with such frat boy antics as exploding cigars, poison pens, and arsenic-laced milkshakes.

Jesse Helms, North Carolina's controversial, right-wing senator and co-sponsor of the Helms-Burton law that codified the U.S. embargo against Cuba, told Congress he didn't care whether Fidel Castro left Cuba vertically or horizontally. "Let me be clear," he shouted, "he will leave."

With Helms retiring early in 2003 and Castro still unvanquished, it seems Jesse spoke prematurely. But what is this psychotic obsession the United States has with Fidel Castro? And why do we insist on demonizing the man hailed elsewhere as hero?


Addressing the United Nations

Estela Bravo's new film puts it all in perspective. Born in New York nearly 70 years ago and resident of Cuba since 1963, Bravo is a self-taught director of 30 documentary films, many about Cuba. Her latest film, Fidel, was commissioned by Channel 4 in Britain, won the Distinguished Achievement for Excellence in Documentary Filmmaking from the Urbanworld Film Festival in New York, and played the Toronto International Film Festival to sold-out crowds despite the fact that it opened three days after the September 11 attack on New York and Washington. It has played in arthouses and repertory cinemas throughout the U.S.

After previewing the film, I have only one piece of advice: see it. Really. It makes no difference whether you're for or against Castro, Estela Bravo presents us with a piece of history that we owe it to ourselves to see. Fidel is the definitive word to date on Castro.

"I would call this the untold story," Bravo said in a recent telephone interview from New York. "As a close observer of the revolution and the man, I knew it was necessary to tell the story, especially given what's being said in the United States."

Fidel covers 40 years of the Cuban revolution and is unprecedented in providing its viewers with an understanding of Cuba and its leader. Ms. Bravo uses exclusive archival footage and a remarkable mix of interviews with Fidel. She includes such luminaries as Harry Belafonte, Aleida Guevera (Che's daughter), Alice Walker, Ramsey Clark, Sydney Pollack, Angela Davis and longtime friend of Castro, Nobel Prize-winning writer Gabriel Garcia Marquez. We hear from journalists, both in Miami and Cuba, guerrillas who fought in the revolution, politicians, writers, musicians, scientists, old teachers, family and friends. There are priceless and touching exchanges between Nelson Mandela and Fidel Castro. Alice Walker, as only Alice Walker can, talks about her great admiration for the man then breaks off, puzzling over the fact that she's heard he can't dance.


With friend Gabriel Garcia Marquez

Philip Agee, former CIA agent, lends credence to the often summarily dismissed assassination stories. They began, according to Agee, with the most renowned of those attempts, the 1961 Bay of Pigs invasion in which President John F. Kennedy sent 1,400 Cuban expatriates onto Cuba's shores. When Castro squelched the attack within 72 hours, what had been an overt war against the country became a covert war against Fidel.

basahin ang buong artikulo...




Thursday, February 14, 2008

iniibig kita at iba pang kabalintunaan*

Iniibig kita at iba pang kabalintunaan*
ni Karina Pomaneg

*pasintabi kay ana morayta


Paumanhin kung hindi ako nagpula noong Valentine’s Day.

Itim na itim kong kinundena ang budget cut ng UP dahil higit kong ipinoprotesta ang araw na iyon. Hindi lang naman kasi edukasyon ang commercialized kundi pati okasyon. Trivial, pero wala akong paki.

kuha ni rouelle umali

Parusa nga yata sa pagka-burgis ko ang matinding sikat ng araw sa suot kong itim. Kung hindi lang ako pinahawak ng plakard ng isang kaibigan, pinagkamalan na siguro akong nakikipaglibing. Kunsabagay , marami namang numero ang dapat ipagluksa sa araw na iyon: ang P355.6M budget cut sa UP, ang 2% na dagdag VAT, 7 kataong patay sa pambobomba sa 3 lungsod, humigit 70 patay sa bakbakan sa pagitan ng MNLF at AFP...

... at zero missed call at/o text message mula kay Him.

Hindi ko naman hinihinging batiin niya akong Happy Valentine’s Day, ipamumukha niya lang sa akin na wala akong ka-date sa birthday ko at sa araw na dapat may ka-date ako.

Alas tres ng hapon sa may Mendiola, hingal na hingal akong tumakbo mula Morayta hanggang Recto. Hinihintay kong magtext pa rin siya. Pero walang naganap. Wala naman siyang dahilan para hindi magtext sa akin. Ilang buwan na rin naman silang wala ni Yassy. Matagal na rin pala nang huli kaming nagkita.

Maya-maya pa, hindi ko na rin kinaya ang init. Niyaya ko na ang editor kong umuwi. Sa LRT-2 na lang kami sumakay. Dinalaw na naman ako ng nostalgia habang nakatayo sa siksikang tren.

Napanood ko sa DVD noong isang linggo ang 2046 ni Wong Kar Wai. Ang LRT-2 ang treng papunta sa 2046 para maisalba ang mga sawing pag-ibig at mga lumipas na alaala. Pero nang dumungaw ako sa bintanang plexiglass ng tren, hindi gawa-gawang mundo ni Mr. Chow ang nakita ko. Mabilis na hinahagip ng aking paningin ang waring interregnum ng Kamaynilaan—ang salit-salit na nagtatayugang bahay at yerong bubong ng mga barung-barong.

Paano kaya kung naghihintay si Him sa susunod na istasyon? O kung bumaba na lang kaya ako doon? Bumungad ang asul na signage ng Betty Go-Belmonte station sa paghati ng mekanikal na pinto. Tuluyan na akong nilamon ng lungkot. Hindi ko na napigilan ang aking kamay , kusa na nitong hinugot ang 5110 ko.

“im at beti go lrt. came frm mendio rali. san k ngyon? paalis n ang tren. rply asap.”

Apat na oras ng patlang.


(unang nilathala noong 18 Pebrero 2005 sa kolum na Cigarette Intellectuals ng Philippine Collegian)

---


kuha yan ni raffy lerma noong 26 nov 2002, ang una kong red shirt day (tingnan mo nga naman, sa dagat ng pula ako ay naka-boring gray) at unang tungtong ko rin ng mendiola. yan din ang unang bese na nagpahaba ako ng buhok. natagpuan ko yang picture sa kahon ng mga hindi nagamit na picture sa darkroom ng kule noong naging kule na ako.

suot ko pa diyan ang unang rubber shoes na binili ko sa pera ko (isang linggo bago mag-edsa dos at nabinyagan nung martsa mula up hanggang edsa shrine). nung isang linggo lang napagdesisyunan ko nang i-retire ang rubber shoes na 'yun matapos muntik nang lumabas ang paa ko sa pudpod na swelas.

inatake lang ako ngayon ng pangungulila sa mga dating kasa-ksama sa mga habulan at hagaran.

Saturday, February 09, 2008

pag-ibig, masdan mo ang ginawa mo

* halaw sa Love in the Time of Depression ni VJ Rubio
(sampung pelikula ng pag-ibig at pagpapakasakit sa linggo ng mga puso)


Pagbilang mo ng sampu, hubad na ang mga hanger sa nakabukas na cabinet. Nauna nang kumaripas ang anino palabas ng ibinagsak na pinto. At ang langitngit ng kalawanging gate ang tumapos sa usapan. At ikaw? Iniwan kang nagmumukmok ng kasawian sa iyong kwarto. “Not again,” sambit mo sa sarili. Sinu ba kasing nagsabi na ang pag-ibig na wagas ay katubusan sa mga nanampalataya dito? Pag-ibig ang marahang dampi ng balahibo sa pisngi. Ngunit pag-ibig din ang labahang susugat sa iyong leeg.

At bilang pakonsolasyon, nagluto ka ng paborito mong pasta. Nilabas mo ang pinakamahal na alak mula sa pantry. Sumalampak ka sa sopa. Inabot ang remote. Humarap sa telebisyon, at humanap ng karamay at kasalo sa pighati at kasawian sa mga tauhan ng masikip, mumunti at kwadrado mong mundo.

---
  1. Separada (Chito Roño)


“I don’t need a parasite!” pagtatakwil ni Maricel kay Edu. Hindi nga ba’t pag-ibig ang parasitikong nabubuhay lamang sa dugo ng kanyang biktima? Sooner or later, ikaw ay masasaid, matutuyo, at wala nang maibibigay. At matatauhan.

  1. Ang Pagdadalaga ni Maximo Oliveros (Aureus Solito)
“Balikan ang tamis at pait ng unang pag-ibig.” Growing pains. Hindi dysmenorrhea o tuli ang unang magpapasakit sa iyong puso(n), kundi ang unang pag-ibig na imposible’t di makakamit. Pag-ibig ang unang bahid sa inosente at dalisay mong puso.

  1. Lost in Translation (Sofia Coppola)
Unibersal daw ang pag-ibig. Walang lenggwaheng katulad ng pag-ibig ang higit na nauunawaan ng bawat lahi sa mundo. Ngunit, sa tuwina, dayuhan ka pa ring sumusuong sa tuwing sinasambit mo ang mga mailap na katagang “minamahal kita.” O magawa nga bang pakawalan ito ng tikom mong mga labi?

  1. Happy Together (Wong Kar Wai)
Pag-ibig daw ay ang pagtalon sa kawalang kasiguraduhan. O pagtayo sa bingit ng rumaragasang talon. Ngunit kung ang lahat ng ito’y tapos na, mamasdan mo ang sariling nagkalurayluray sa paghampas ng malupit na tubig mula sa taluktok ng bundok. At ang tanging maisasalba mo ay ang souvenir na table lamp kung saan ipininta ang pinakaiibig mong Iguaçu Falls.

  1. Brokeback Mountain (Ang Lee)
“All we have is Brokeback Mountain!” Paano kung ang tanging saksi sa inyong pag-ibig ay isang di natitinag na bundok? Ito ba ay tanda ng inyong di nagmamaliw na pagmamahalan? O ng pag-iibigang walang patutunguhan?

  1. Before Sunset (Richard Linklater)
Lagi’t lagi tayong may binabalik-balikan. Lagi ring may pinakamamahal at nakahihigit. Ngunit ang pinakamasakit ay ang katotohanang ang saglit na pag-ibig ay haplit lang na nanatili habambuhay. Pilit kang gumagawa ng karugtong katulad ng kapag ika’y nagising mula sa pananaginip. Pag-ibig nga ba ang epilogong isinusulat sa matagal nang tapos na kabanata?

  1. Kung Mangarap Ka’t Magising (Mike De Leon)
Ang gamot nga lang ba sa sawing pag-ibig ay pag-ibig din? Pag-ibig ang kubling mga sulok kung saan nagtatago ang mga tulad mong may tinatakasang nakaraan at nagbabakasakaling makakasapat ang mga saglit at sandali.

  1. In the Mood for Love (Wong Kar Wai)
Pag-ibig ang mga masisikip at marurungis na eskinitang magdadala sa iyo sa mga pagdududa. Ngunit ito rin ang tatahakin mo para matagpuan ang sarili. Dito mo madadarama ang mga mahihigpit na yakap na hindi mo magawang ibalik at ipadama. Saka mo ibubulong sa butas na ikinutkot mo sa katawan ng puno ang mga panghihinayang at pinakawalang pagkakataon.

  1. Amores Perros (Alejandro Gonzalez Inarittu)
“Love’s a bitch.” Ang pag-ibig ay ang asong ulol sa interseksyon ng mga pagkakataon. Handa ka nga bang magkasala sa ngalan ng pag-ibig? Ano ang kaya mong talikuran? Magagawa mo bang pakawalan ang asong ulol mula sa pagkakatali nito sa poste? O ang pumaspas kahit sumindi na ang red light?

  1. Eternal Sunshine of the Spotless Mind (Michel Gondry)
Hindi natuturuan ang pusong umibig. Mas lalong hindi ito natuturuang lumimot. Walang tabula rasa pagdating sa pag-ibig. Pag-ibig ang mabagsik na virus na di maalis-alis ng Norton, AVG o ng Kaspersky. At ang tangi mo lang magagawa ay ang mag-reboot at mag-reformat.

---

Paglabas ng end credits, kukusutin mo ang namumugto mong mga mata. I-o-off ang TV at ang DVD player. Ililigpit ang naiwang kalat. Agad kang makakatulog dahil sa pagkalango sa isang bote ng red wine. At paggising mo sa umaga, matapos mong mag-shower, at habang nagkakape, masasambit mo sa sarili: “I’m ready for a new love.” Handa ka na uling pagdaanan ang lahat ng ito.



**pasintabi kina vj at dada, mga patron ng mga mangingibig